Rabu, 27 Februari 2019

NASKAH JAKA TARUB



Ing sawijining desa, ana lare enom karo ibune. Lare kui sing biasa disebut Jaka Tarub, wiwitane urip seneng nanging banjur ibune gerah parah. Sawijining dina ibune mrentahake dheweke menyang alas amarga kayu bakar wes entek.


Ibu : “Jaka.... Jaka.... rinio sediluk to le!”

Jaka Tarub : “ngge bu,enten nopo?”( nyedak ibune.)

Ibu : “Tolong golekno ibu kayu bakar ing alas, amarga kayune wes entek. Ibu ra kuat mlaku, sikile ibu lara le.”

Jaka Tarub : “ngge bu, mengke jaka goletno, sakniki ibu sare mawon!
(Jaka  nganter ibune menyang kamar lan mbantu dheweke turu.)

Jaka Tarub : “Ibu, kulo badhe pamit. Jaka ora suwi kok bu.”

Ibu : “ngge, Jaka ati-ati ya le!”
(ing dalan, jaka ngomong dewe)

Jaka Tarub : “Cobo, bapa isih ana, pasti ibu ngerasa lebih bahagia. Andai aku duwe duit akeh, ibu pasti ora lara laraen. Andai aku due pendamping hidup, uripku pasti lebih apik. Ya Allah,tulunggaween ibuku seneng.”

(nalika jawa meh ing panggonan bisa njupuk kayu, dheweke ningali bocah bocah wadongsing ayu rupane padha geguyu.)

Jaka Tarub : “sopo para cah ayu kuwi? Apa sing dilakoni ndek kali iki yo? Apa cah ayu kuwi para nawang yo? Tapi seingetku, dino iki aku ora gawe parfum.”(ndelik ing blumbang.)

....

Nawang Mayang : “Adik – adik ayo adus ning kene wae.”

Nawang Sari: “ngge pun.”

Nawang Mayang: “Eh deleh ing watu gedi iki wae yo?”

Nawang Sari: “ngge?”

 (nalika nawang nawang sibuk nari Jaka tarub nduweni pikiran licik kanggo njupuk selendang.)

Jaka Tarub : “yen aku njupuk salah siji saka selendang nawang kui, apa bisa dadi bojoku yo? Beno wes tak jupuk wae”

(Jaka Tarub mengambil salah satu selendang dan kembali kebalik semak menunggu bidadari-bidadari itu selesai menari.)

Nawang Sari : “mbok aku luwe ayo bali.”

Nawang Mayang : “oke, wes peteng ayo mulih.”

(Ketika mengambil selendang, Nawang Wulan terkejut karena selendangnya tidak ada.)

Nawang Wulan : “Selendangku, selendangku ra onok mbak (gupuh)

Nawang Mayang : “Apa? Ngendi sampean nyimpen sadurunge?”

Nawang Wulan : “aku simpen ing kene, aku yakin aku simpen ing jejere selendang nawang mayang.”

Nawang Ita : “ayo coba nggoleki ing watara kene, mungkin ana angin sing nggarai mabur .”

Nawang Wulan : “banjur babakan apa mbok? Aku ora bakal bisa mulih?”

Nawang Ita: “ohh, langit wes peteng , kene kudu mulih.”

Nawang Wulan : “nanging kepundi? Sampeyan bakal ninggal aku ing kene

Nawang Mayang: “kita ora bisa nindakake opo-opo wulan.”

Nawang Sari : “kita kudu bali ing kayangan.”

 (Nawang Wulan nangis, Jaka tarub weruh apa sing kedadeyan bnjur mulai metu saka semak lan wiwit ngomong marang nawang wulan.)

Jaka Tarub : “spo sampean? Apa sing sampean tindakake ing tengah alas iki dewean?

Nawang Wulan : “sopo kuwe? Ojok ngelarani aku.”(ngadoh.)

Jaka Tarub : “Tenang,aku ora bakal gawe ciloko.  Mung krungu suraning wong wadon saka mburine semak.”

Nawang Wulan : “tenan kue ra bakal ngeloroni aku?”

Jaka Tarub : “aku mung kepingin ngerti sampean lan opo masalahe sampean.”

Nawang Wulan : “Namaku Nawang Wulan, aku kesasar ing kene.”

Jaka Tarub : “apa sampean nawang saka kayangan?”

Nawang Wulan : “yo ngunu kuwi, selendangku wes ilang aku ora bisa bali menyang kayangan tanpo selendang lan sadulur ninggalke aku.”

Jaka Tarub : “ohh malannge nasibmu, tenango aku gelem ngerewangi sampean kowe arep mulih karo aku? Anggere selendange sampean ora ditemukake luwih becik yen sampean tetep karo aku.”

Nawang Wulan : “oke bakal milu, anggere sampean janji sampean ora bakal nattoni aku lan bakal bantu aku nemokake selendang .”

Jaka Tarub : “yo aku janji, ayo milu aku.”

Nawang Wulan : “matur nuwun, o iyo sopo  namamu?”

Jaka Tarub : “Namaku Jaka Tarub,kuwe isa nyeluk aku jaka.”


Banjur Nawang Wulan mulih karo JakaTarub dhewekeora ngerti yen selendhange nyata ana ing Jaka Tarub. Jaka Tarub terus nyoba biasa amarga dheweke wedi marang tumindake dening Nawang Wulan. Lan pungkasane dheweke muling menyang daleme Jaka.

Saktekane ing omah...


Jaka Tarub : “Ibu, Jaka bali


Ibu : “Iya Jaka,opo kuwe entuk kayu bakar e?”

Jaka Tarub : “enggeh bu, enten kang ajenge jaka kenalake” (Nawang Wulan mlebet)

Ibu : “Sopo to cah ayu iki?”(mesem)

Nawang Wulan : “Ibu, kula Nawang Wulan. Kulo kesasar enten meriki.”

Jaka Tarub : “Ibu, nopo oleh Nawang Wulan tinggal teng meriki.”(pasuryan sedih)

Ibu : “enggeh, monggo Nawang Wulan.”

Nawang Wulan: “matur nuwun,ibu.”(nyium tangan ibu)


Akhire Nawang Wulan tinggal karo Jaka Tarub, Jaka Tarub mutusake tetep nyengidakake selendang Nawang Wulan amargo Jaka ora pingin Nawang Wulan bali, amargo Jaka ngerasakake tresna wiwit dhisik.


Jaka Tarub : “luwih becik selendang iki dak simpen ing jero gentong iki wae.”

Ibu : “Jaka...Jaka...”

Jaka Tarub : “enggeh bu, ibu kenapa mudun saka kasur? Ibu pengin apa?”

Ibu : “Ibu ngelak le.”

 Nawang Wulan : “Jaka... Ibu kenapa?”(gupuh)

Jaka Tarub : “Ibu lagi gerah Wulan.”

Ibu : “ora nduk,ibu ora popo ko.”

Nawang Wulan : “Yen  ibu memang lara, ibu ora usah moksokake awakke. Kersane  Wulan kang njogokake ibu. Monggo bu kula aterake ing kamar.”


Saben dinten Nawang Wulan lan Jaka Tarub tambah parek  lan Nawang Wulan ngerasa seneng urip karo Jaka.  Akhire jaka tarub lan nawang wulan mutusake gawe nikah


Nawang Wulan : “Kakang Jaka, kulo niki adang sego, tulung ojok dibuka kukusanne”

Jaka Tarub : “Nggepun kulo jogo.”
(Taping Jaka Tarub penasaran.)

Jaka Tarub : “Hah! Mung sawijii seng ditanak? Pantes persediaan beras ora tau entek”

(moro – moro Nawang Wulan muncul.)

Nawang Wulan : “Kakang! Sampean uwes mbuka kukusan iki. Saiki aku ora bisa adang sego amarga teko sebiji beras, aku kudu menumbuk beras beno persediaan beras ora entek.

Jaka tarub : “njaluk sepura wulan, apa kukusan iku ora bisa didandani maneh?” (ngerasa salah )

Nawang Wulan : “ora biso kakang, kenapa sampean ora biso njaga amanat ku kakang?”

Jaka Tarub : “njaluk sepuro wulan.”


Wayah dinten iku, persediaan beras neng njero gentong tambah entek, lan siji dino pas Nawang Wulan arep njumuk beras ono benda asing koyo selendange.


Nawang Wulan : “O apa iki selendangku? Iyo benar iki selendangku, apa kakang Jaka kang njupuk selendangku? Taping opoo kang jaka pura ora ngerti?

(Jaka Tarub moro moro ngampiri Nawang ulan.)

Nawang Wulan : “Kakang, apa kakang yang sing njukuk selendangku iki? Opoo kakang ngapusi aku? Opoo kang? Jawab aku!” (nangis)

Jaka Tarub : “oh selendang iku, rungokno aku disik, iki kabeh ora seng koyo sampean pikirno, wulan.” (kaget)

Nawang Wulan : “Kakang Jaka, aku pamit.”

Jaka Tarub : “Nawang Wulan enteni sek. Aku njaluk sepuro

Nawang Wulan : “Kakang, sampean ws ngapusi aku sak suwene iki.  apa kakang ngiro bakal iso ngapusi aku selawase?”

Jaka tarub : “Aku nyuwun ngapuro isteriku, tetepo ndek kene!” (menangis)  

Nawang Wulan: “ora iso kakang, aku kudu bali, uripku ora pantes ing bumi. Lan atiku ws cukup sampean loroni

Jaka tarub : “Oh Nawang Wulan, apa ora bisa ngomog aik apik disik? Aku ngerti aku salah tapi tolong rungokno aku, aku ora biso urip tanpamu.”

Nawang Wulan : “ora kakang, kodratku tete dadi  bidadari lan aku kudu bali saka kayangan

Jaka Tarub : “nanging lek sampean bali,tandane sampean ora bener  bener sayang karo aku

Nawang Wulan : “Aku bali uduk kerana aku ora sayang karo sampean, amarga sampean wes ngapusi aku.”

Jaka Tarub : “ Aku ora biso urip tanpomu.”

Nawang Wulan : “Aku nyuwun  kakang, relakno aku bali jogoen awakmu apik apik aku bakal inget karo sampean terus.”(Nawang Wulan bali ing kayangan)


Kanthi sedih jaka tarub mirsani bojone bali menyang kayangan, dheweke nyadari tindakane. Jaka tarub, nyesel ngapuse bojone dhewek. Iki pungkasane crita Jaka Tarub lan Nawang Wulan.



PESEN SAKA CERITO JAKA TARUB : KABEH SING ORA ADHEDHASAR KEJUJURAN MESTHI BAKAL DADI MASALAH ING DINA SABANJURE.










Terima kasih..
Silahkan coment untuk request cerita yang bisa saya terjemahkan dalam Bahasa Jawa...